Επένδυση στο Ελληνικό. Μια πονεμένη ιστορία, χαρακτηριστική του πως αντιμετωπίζονται οι επενδύσεις στην Ελλάδα. Η χώρα είναι ουραγός σε ποσοστό του ΑΕΠ που προέρχεται από επενδύσεις στην Ευρώπη των 28. Μια μικρή επένδυση μπορεί να χρειαστεί μέχρι και 5 χρόνια για να ξεκινήσει έχοντας εξασφαλίσει όλες τις απαιτούμενες άδειες. Ιστορίες γραφεικρατικής τρέλας. Το εύκολο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να κατηγουρήσουμε τις υπηρεσίες και τους υπαλλήλους για κωλλυσιεργεια και αδράνεια. Φταίει όμως πάντα ο υπάλληλος ή απλά εφαρμόζει την νομοθεσία; Φταίνε οι υπάλληλοι για την έλλειψη δασικών χαρτών ή η έλλειψη πολιτικής βούλησης. Ειδικά σε επενδύσεις όπως αυτή του Ελληνικού, το Δημόσιο οφείλει να έχει προετοιμάσει το έδαφος και νομοθετικά για την επένδυση και τις άδειες που απαιτούνται. Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά ενός κράτους που δεν σχεδιάζει τίποτα και οι παρεμβάσεις γίνονται στο πόδι. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο η περίπτωση του Ελληνικού. Εκτός και αν πίσω από τις όποιες διοικητικές παρεμβάσεις κρύβονται άλλες σκοπιμότητες.
