Η 10η Δεκεμβρίου έχει θεσπιστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε ανάμνηση της υπογραφής της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Δίπλα στα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα στην ζωή και την ελευθερία, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην ελευθερία σκέψης και έκφρασης, στην υγεία και στην πρόσβαση σε τροφή, στέκονται δικαιώματα όπως το δικαίωμα στην εργασία, την εξασφάλιση ικανοποιητικής αμοιβής, στην αξιοπρεπή διαβίωση, στην κατοικία, την ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση, το δικαίωμα στην ασφάλεια στις διάφορες εκφάνσεις της, το δικαίωμα στην διαφορετικότητα.
Το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού φέρνει στο προσκήνιο μια νέα εποχή, με νέα δεδομένα και νέες προκλήσεις. Αλλά αυτό δεν θα πρέπει να σηματοδοτήσει μια υποχώρηση στο τομέα των δικαιωμάτων. Ακόμα και αν πρόσκαιρα έχουμε αποδεχθεί κάποιους περιορισμούς στο όνομα της προστασίας της δημόσιας υγείας, αυτό σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως αφορμή για μόνιμες υποχωρήσεις στο κράτος δικαίου, στην ελευθερία έκφρασης, στην δημοκρατία.
Η συζήτηση για ένα κόσμο δικαιωμάτων και ελευθεριών χωρίς διακρίσεις, δεν μπορεί να εξαντλείται στην σημερινή μέρα, ούτε σε μια τυπική διακήρυξή τους. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν ήταν πάντα όλα αυτονόητα, αλλά και πως ακόμη και σήμερα υπάρχουν γωνιές του πλανήτη, που και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν ζητούμενο. Για αυτό η υπεράσπιση τους, απαιτείται να είναι απέναντι σε κάθε είδους διάκριση, χωρίς εκπτώσεις και αποκλεισμούς, χωρίς αστερίσκους.
