Δεν έχουμε περιθώρια για μια χαμένη γενιά

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, η ανεργία των νέων στην Ελλάδα για τον Δεκέμβριο του 2020 διαμορφώθηκε στο 35%, από 33% τον Νοέμβρη, καταλαμβάνοντας την θλιβερή δεύτερη θέση με την υψηλότερη ανεργία για τους νέους στην Ε.Ε., μπροστά μόνο από την Ισπανία (τα αποτελέσματα βασίζονται σε δεδομένα Οκτωβρίου, όταν δηλαδή δεν είχαμε γενικευμένο ‘lockdown’).

Η νεανική ανεργία είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, εντάθηκε με την οικονομική κρίση, όταν η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με την μαζική μετανάστευση και το ‘brain drain’ (διαρροή επιστημονικού προσωπικού), χάνοντας έτσι πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο. Και μετά ήρθε η υγειονομική κρίση, που προφανώς χειροτέρεψε την κατάσταση.

Οι δυσκολίες ένταξης των νέων στην αγορά εργασίας δεν είναι νέο φαινόμενο αλλά, όπως κάθε κρίση, έτσι και η υγειονομική τους έπληξε δυσανάλογα. Η μείωση μισθών και η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας των προηγούμενων χρόνων επιδείνωσαν την κατάσταση. Χαμηλοί μισθοί, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, αδήλωτη εργασία, υποαπασχόληση, "μπλοκάκια", λιγοστές ευκαιρίες για θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης ή δουλειές ανάλογες των προσόντων τους δημιουργούν περιβάλλον ανασφάλειας. Αυτή η αβεβαιότητα αναδεικνύεται σε κύριο ανασταλτικό παράγοντα στα όνειρα των νέων να σχεδιάσουν το μέλλον τους, να δημιουργήσουν οικογένεια. Με άμεσο το αντίκτυπο στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Αυτό που απειλεί και την ύπαρξή μας και πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναζητά λύσεις σε επιδοματικές πολιτικές, που θα αποδειχθούν πλήρως αναποτελεσματικές, αν δεν αντιστραφεί ουσιαστικά και πραγματικά το κλίμα ανασφάλειας.

Σε περιόδους ύφεσης, όπως η διανυόμενη, ο κίνδυνος να λάβει η ανεργία μακροχρόνιο χαρακτήρα πολλαπλασιάζεται, υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο το μέλλον τους και της δυνατότητας τους να δημιουργήσουν.

Και εδώ ανακύπτει το ερώτημα πώς θα αντιστραφεί η κατάσταση, ώστε να μην υπάρξει χαμένη γενιά. Μόνο με μέτρα ιδιαίτερα τολμηρά. Γιατί, αν δεν τολμήσουμε τώρα, η εδραίωση της ανεργίας σε υψηλά ποσοστά θα είναι αναπόφευκτη, όπως και η μη επάνοδος  πολλών επιχειρήσεων σε κανονική λειτουργία μετά το τέλος της πανδημίας.

Για αυτό και εξαρχής, με το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης, τονίζαμε ως Κίνημα Αλλαγής την αναγκαιότητα πλήρους στήριξης της εργασίας, αλλά και των επιχειρήσεων. Ειδικά της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας μας, με επάρκεια, με πρόσβαση στην πολυπόθητη ρευστότητα, ώστε να αντιστρέψει το κλίμα και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Επίσης, χιλιοειπωμένο μεν, αποτελεί όμως μια αναγκαιότητα˙ πρέπει να περάσουμε σε ανταγωνιστικό παραγωγικό μοντέλο, διευρύνοντας ταυτόχρονα την παραγωγική βάση, δημιουργώντας νέο πλούτο, νέες δουλειές.

 

Μπροστά μας ανοίγεται μια νέα δεκαετία, με νέες απαιτήσεις, με νέες προκλήσεις˙ δεν χωράνε καθυστερήσεις ή πισωγυρίσματα. Πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας στην Ελλάδα του 2030. Δεν έχουμε περιθώρια για μια χαμένη γενιά εγκλωβισμένη στην αβεβαιότητα και την ανεργία.

 

Ο Γιάννης Ανδρέου είναι μέλος της Κ.Π.Ε του Κινήματος Αλλαγής και Αν.Γραμματέας του Τομέα Κοινωνικής ένταξης και συνοχής

 

Δημοσιεύτηκε στην Political στις 11/2/2021