Η έλευση της πανδημίας έφερε απότομα, και μάλλον όχι μόνο προσωρινά, σημαντικές αλλαγές στον χώρο της εργασίας.
Οι περιορισμοί στις μετακινήσεις και η αναγκαιότητα κοινωνικής αποστασιοποίησης κατέστησαν την τηλεργασία μια χρήσιμη επιλογή, που επέτρεψε να συνεχιστεί μέρος της οικονομικής δραστηριότητας χωρίς τους κινδύνους που προκύπτουν από την υγειονομική κρίση.
Στα θετικά από την εξ αποστάσεως εργασία προστίθεται η ευελιξία, ο ωφέλιμος χρόνος λόγω αποφυγής μετακινήσεων, ο περισσότερος χρόνος για την οικογένεια. Σημαντικά όμως και τα οφέλη για τις επιχειρήσεις, όπως πχ η εξοικονόμηση χρημάτων για εγκαταστάσεις.
Τα προβλήματα όμως, που επίσης αναδύονται, δεν είναι αμελητέα και εκεί πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Έρευνες από το πρώτο «lockdown» έδειξαν ότι εργαζόμενοι με τηλεργασία εργάστηκαν περισσότερες ώρες από το προβλεπόμενο ωράριο, ενώ υπήρξαν καταγγελίες για απλήρωτες υπερωρίες. Επίσης, ερωτήματα προκύπτουν για το κόστος που επωμίζεται ένας εργαζόμενος για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της εργασίας από το σπίτι.
Επίσης, δημιουργούνται ερωτήματα διάκρισης εργασιακής και προσωπικής ζωής, με τα όρια να γίνονται δυσδιάκριτα. Τα παραπάνω μαζί με άλλες αρνητικές παρενέργειες της τηλεργασίας, όπως η απουσία κοινωνικοποίησης, προκαλούν ενδεχομένως ψυχολογικά προβλήματα ή φέρνουν στην επιφάνεια ενδεχόμενα νέα.
Ζητήματα βαθμολογικής ανέλιξης και ελέγχου των προσωπικών δεδομένων έρχονται να προστεθούν στην ήδη δύσκολη εξίσωση της εργασίας εξ αποστάσεως.
Είναι σίγουρο πως η τηλεργασία είναι μια πρόκληση, η οποία ήρθε για να μείνει. Απέναντι σε αυτή την νέα κατάσταση, δεν χρειάζεται να είμαστε φοβικοί ή αφοριστικοί. Αυτό που χρειάζεται είναι να διασφαλιστεί ένα θεσμικό πλαίσιο που θα ρυθμίζει την τηλεργασία και θα περιορίζει τους κινδύνους που εμφανίζονται.
Και ενώ θα περίμενε κανείς να έχει ξεκινήσει διάλογος για την θέσπιση κανόνων ρύθμισης της τηλεργασίας, η κυβέρνηση της ΝΔ μάλλον περιμένει το "αόρατο χέρι της αγοράς" να λύσει όλα τα προβλήματα. Οι έκτακτες συνθήκες από την υγειονομική κρίση δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται εσαεί ως δικαιολογία για να πάρουν μόνιμο χαρακτήρα ρυθμίσεις που θεσπίστηκαν για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας.
Απέναντι στις αναπόφευκτες εξελίξεις στην εργασία χρειαζόμαστε, αντί μιας φοβικής αντίδρασης, να δούμε πώς θα θεσπίσουμε ρυθμίσεις συνδυάζοντας την ανάπτυξη της οικονομίας με την προστασία της εργασίας. Αλλά το ζήτημα είναι με ποιες κοινωνικές και πολιτικές προτεραιότητες θα πορευτεί κανείς.
Θα επιτρέψει την περαιτέρω αυτορρύθμιση ή μάλλον απορρύθμιση της αγοράς εργασίας ή θα ενισχύσει την εργασία ώστε να επιστρέψει η αξιοπρέπεια και η ασφάλεια σ’ αυτήν;
Η μέχρι τώρα πορεία όμως της κυβέρνησης της Ν.Δ δεν μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα πορευτεί στην δεύτερη κατεύθυνση.
Δημοσιεύτηκε την Political στις 8/1/2021
